De originele regelgeving van Naismith vermeldde niet het aantal spelers dat op het speelveld werd toegestaan.
In 1900 werd een aantal van vijf spelers standaard, waarbij een speler steeds gewisseld mocht worden, behalve als hij 5 fouten maakte.
Vanaf 1921 mocht een speler tweemaal gewisseld worden en in 1934 driemaal.
In 1945 verdween de limiet op het aantal keer dat een speler gewisseld mocht worden.
Coachen gedurende een wedstrijd was verboden, maar werd in 1949 gedurende time-outs toegestaan.
Initieel werd een speler na twee fouten van het spel uitgesloten, in 1911 en 1945 veranderde dit in respectievelijk vier en vijf fouten.
In de NBA en in de FIBA wordt een speler na vijf fouten uitgesloten.